Si homo problemata pecunia habet, felix est amicam habere. Posset quoque profugo. Sed tamen, dimisso amica illius modi, pecunia, et lapsus ad amicum suum. Insanus est quomodo in oculis postea aspiciat, cum pecunia non sit quaestio. Maxime mihi perculit ut puella, saturo vultu, divitis amici semen sumpsit. Eo momento miratus sum si adhuc opus haberet amasio suo.
Et, ut mos est cum sexu interraciali, involvit puellam albam et hominem nigrum. Non mirum, obiter. Videns illum magnum truncum prehendentem, Utroque saturo statim, patet cur tantus amorum Intersit nigris.